جای امید تو زندگی ما کجاست ؟ دعا و امید چه رابطه ای با هم دارن ؟ یه کم فکر کنیم !

بله درسته ! امید نقش مهمی در زندگی و پیشرفت در جنبه‏های مادی و معنوی بشر داره و اگر امید و آرزو از انسان گرفته بشه، انگیزه‏ای برای زندگی نمیمونه؛ اما اینا رو همه بلدن به قول مولانا :                                          

       هین، سخن تازه بگو تا دو جهان تازه شود  

                                       وارهد از حد جهان بی حدو اندازه شود  !!

بذارید بحثو با یه حدیث از پیامبر(ص) ادامه بدیم که می‏فرماید: "امید و آرزو، برای امت من رحمت است. اگر امید نبود، هیچ مادری فرزندش را شیر نمی‏داد و هیچ باغبانی نهالی نمی‏کاشت".

اما همیشه این مسئله مطرح می شه که امید تا چه حد و اندازه ؟ و مهم تر از اون چه قدر باید به دعایی که می کنیم امیدوار باشیم ! امیرمؤمنان(ع) در این مورد میفرمایند: نباید کارمون به آرزوهای دور و دراز بکشه  "از آرزوهای دراز بپرهیزید که زیبایی نعمت‏های الهی رو از نظر شما می‏بره و اونها‏ رو نزد شما کوچک می‏کنه و به کمی شکر فرا می‏خوانه".

          دیگه اینکه امیدواری نباید جای تلاش و عمل رو بگیره . سوم اینکه نباید اونقدر به رحمت خدا امیدوار باشیم که ترس از خشم و غضب خدا از دلمون بره! مثلا بعضیا بعکس کسانی که یکسره از رحمت خدا نا امید هستن، جدی جدی می گن خدا مارو که دیگه جهنم نمی بره اونجا جای یزید و فرعون و  شمر و امثال اونهاست . باید به عرضشون برسونیم که بله ! البته که خدا مارو با اونا یه جا نمیندازه . یه کم بالا پایین داره ولی خوب ... !

و اما در مورد دعا ! دعاهایی که با قوانین طبیعی یا پیش فرض های مسئله جور در نیان قبول نمی شن . این خیلی مسئله ی مهمّیه ! و اصلا خود دعا کلی شرایط برای استجابت لازم داره که حالا بماند .

 دعا به آدم آرامش و امنیت خاطر می ده ولی باز هم باید فعالیت خودمونو حفظ کنیم تا ثمر بده . به قول اقای کارل "نیایش را نباید با مرفین همردیف دانست، زیرا نیایش در همان حال که آرامش را پدید می آورد، در فعالیت های مغزی انسانی تحرک درونی و گاه حس قهرمانی و دلاوری ایجاد می‌کند".

خلاصه با این که دعا خیلی شرط و شروط داره اما موثر ترین عامل برای ایجاد حس امید و کسب موفقیته و حتی ممکنه سرنوشتو تغییر بده البته به شرطی که معنی درست تقدیر رو فهمیده باشیم و از ته دل از هرچیزی غیر خدا قطع امید کنیم ! 

هزار نقش برآرد زمانه و نبود

یکی چنانکه در آیینه تصورماست

کسی زچون و چرا دم نمی‏تواند زد

که نقشبند حوادث ورای چون و چرا است

1. بحارالانوار، ج 14، ص 329.  ج 74، ص 173.  

2. غررالحکم، ج 5، ص 438.

                3. اصول کافی، ص 183؛ حدیث 7، به نقل از اخلاق در قرآن ، ج2، ص 268، از آیت الله مکارم شیرازی

   با استفاده از آرشیو واحد پاسخ به سوالات دینی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی:              http://www.pasokhgoo.ir *